વીંટળાઈ પડેલી છે,

યાદો હજી,

તેમ જ...જેમ એક અનાથાલયનું બાળક...

કાળઝાળ માર્ગ પર આવતી,

એક પાણીની ઝાલક..

આસપાસ જોઉં છું તો,

કાળુ અંધારું..

પાછળ જોઉં તો લાગતો થોડો ઉજાશ...

જાણે કેશના ગુંચળામાંથી,

નીકળેલાં આઈસ્ક્રીમનાં ગોટા..!!!

ચાલતો ચાલતો જાઉં છું,

પેલો ઉજાસ હવે લાગતો બિંદુવત..

અફાટ અંધકારમાં શોધતો,

એકમાત્ર યુ-ટર્ન....!

-સ્વરચિત 

આજે પણ પળોની,

સુવાસ માં,

ખોવાતા,અટવાતા..

અને પાછો આવતા થાકી જાઉં  છું...

નિશ્ચિત પરિણામની જાણ છતાં,

મનને પાછું વાળતાં,

થાકી જાઉં છું...

ખબર નહી પણ કોણ જાણે,

સ્મિત ખોટું હતું કે હું,

તેને પાછું ઉલેચતા ઉલેચતા જ,

થાકી જાઉં છું...

પરિસ્તીથીઓ અને તે,

રહેશે હમેશાં કોયડો,

તેનો ઉકેલ લાવતા લાવતા,

થાકી જાઉં છું...

-સ્વરચિત