બાજેલી ધૂળ એ શ્વાસ રોક્યો,
છતે તડકે મુંજાયું પાન..
જાલક તો ક્યાંથી લાવે એક,
અગાધ તડકે વગર સાન..
ડોકિયું કરી ને મૂળિયાંથી,
કસ લેતું જેમ કોઈ ચલમ..
સંઘરેલું બાષ્પ બને, સર્વત્ર,
ઝાકળથી કદાચ ભરાય જખમ..
કુદરત જ છે ને, વ્યવસ્થા જ,
વ્યક્તિગત ન્યાય ન કદાપી..
ઊંચક-નીચક માફક જ,
ધરીનું સંવર્ધન અપિ..
જોઈને સરખાવો જીંદગી,
નહિ ઉતરે ગળે મુલ્ય..
બનાવ એને થોડું તુલ્ય..
થોડું જ તુલ્ય..!
-સ્વરચિત