આ ઝરમરિયા વરસાદ જેવો જ,
તેનો મરોડ..
મરોડાઈ ને પણ થાપ ખાતા,
વિશ્લેષકો કરોડ..
ક્યાંક પડે છે માવઠા તો,
ક્યાંક થતી હેલી,
આબરૂ બચાવતી કે આબરૂ ઉડાડતી,
એ તો આખી વિદ્યા જ લાગે મેલી..
પણ સારું સત્ય છે પ્રકૃતિની વિષમતા,
નારી અને મેઘ બંને સરખા,
ક્યાંક ઉગારતા તો ક્યાંક ઉજાળતા,
પ્રેમ તણો પાક...
સ્વરચિત
No comments:
Post a Comment